Vanochtend ging de wekker al om 5:30. J wil altijd ruim de tijd hebben en dat bleken we zeker te hebben want in een half uur waren we klaar voor vertrek en het station was nog geen 10 minuten lopen en de trein zou pas om 7:00 gaan. In ieder geval dus nog tijd voor koffie en een croissant want bakker zijn in Frankrijk overal, dus zeker ook op het station en ook al om 6:00 open!
Toen we een half uur voor vertrek richting perron wilden gaan bleek de trein echter 10 minuten vertraging. Nou ja, dát viel te overzien. Al snel werd dat echter 30 minuten. We bleven nog in- en uitademen want de overstap in Parijs leek daarmee nog te halen.
Om 7:00 ging ook de crêpe-bakker open. We hadden nog helemaal geen crêpe gehad en ze waren maar €2 (!). Die kon M dus niet laten schieten als ontbijt. Toen ze echter op de crêpe aan het wachten was kwam het bericht binnen dat de trein 2 uur vertraging zou hebben. Dat werd dus niet even rustig de crêpe opeten maar in conclaaf met de man van de SNCF. Hij adviseerde naar Avignon TGV te gaan en daar de reserveringen te laten overboeken. De trein daar naartoe ging pas over een half uur…..
M besloot te bellen met NS Internationaal om hen te vragen de tickets over te boeken. Ze werd zeer vriendelijk en snel geholpen maar tijdens het telefoontje bleek de vertraging ineens weer terug gebracht naar 1 uur. Ze adviseerde die trein dan gewoon te nemen en eventueel in Parijs de Thalys te laten omboeken. Wat een gedoe.
Maar uiteindelijk bleek inderdaad het met een uur ‘beperkt’ te blijven en M zag in de app van de Franse spoorwegen al dat het idee was om die tijd deels weer in de lopen dus we zaten toch wat rustiger in de trein. De reis naar Parijs ging met 295 km/uur snel. We waren er in 3,5 uur. J keek een film en M las een tijdschrift en boek (en deed een dutje).
In Parijs hadden we uiteindelijk 3 kwartier om van Gare de Lyon naar Garr du Nord te komen. We wilden een ticket kopen voor de RER-trein maar konden alleen automaten vinden waarbij je ook een pas moest kopen voor €2 pp. Omdat we haast hadden deden we dat maar. We kochten er 2 (en betaalden daar ook voor) maar er kwam er maar 1 uit. Grrrrr. Toen dus nog maar 1 gekocht. Stom!
Een kwartier voor vertrek waren we bij de Thalys en rond half 5 op Driebergen-Zeist. Daar toch nog wat gedoe met de parkeergarage want het systeem herkende de auto niet dus we moesten de noodlijn bellen. Ook de betaalpas bleek niet te werken dus uiteindelijk moesten we via een betaalverzoek betalen. Alleen was de NS korting daar niet in berekend terwijl ze echt hadden beloofd dat ook ons internationale kaartje korting zou geven. Moeten we dus nog achteraan….
Een mooi moment om nog even terug te kijken op een heerlijke vakantie. We moeten dan wel noodgedwongen in deze tijd op vakantie, maar we concludeerden dat dit voor de cote d’azur eigenlijk de beste tijd is. Nog behoorlijk veel zon, maar niet te warm. En zeker ook niet te koud. Daarnaast overal heerlijk rustig maar het meeste is nog wel open.
Het is een heerlijk gebied met al die gebouwen in lichte kleuren met gekleurde luiken, veel groen en blauwe zee. We hadden een lekkere afwisseling tussen stad en natuur al hebben we wel écht veel gelopen (285.000 stappen liep M in 14 dagen, gemiddeld dus 20.000 per dag). Leuke afwisseling tussen hotels en Airbnb en trein en auto.
Ook wel weer duidelijk dat Frankrijk ons land is. De sfeer, de taal en vooral het eten…. Allemaal heerlijk! Alles is hier lekker, zelfs de simpelste maaltijd en allemaal zeer betaalbaar want voor een 3-gangen maaltijd incl wijn waren we max €70 kwijt maar meestal minder. We vinden de fransen ook hele fijne mensen. Iedereen was aardig. Het is wel raadzaam om in ieder geval een poging te doen om frans te spreken maar als ze merken dat dat moeizaam gaat (M kan best goed frans maar dan beginnen ze soms terug te ratelen en houdt het vaak wel op….), dan proberen zij het steeds vaker in het Engels. Met handen en voeten kom je er dan wel uit. Ja, er wordt duidelijk meer en beter Engels gesproken, zeker ook bij de spoorwegen en toeristenbureaus.
Verder blijft het Frankrijk en is er dus veel ook we met de Franse slag. Zoveel aandacht er aan goed eten wordt besteed, zo weinig aandacht gaat er uit naar het repareren van zaken. Wij hebben in een restaurant of café nog nooit een toilet meegemaakt waar niets stuk was en men neemt het meestal ook niet al te nauw met de hygiëne. Hotelkamers waren ook vaak nét niet en konden wel wat onderhoud gebruiken (al kwam dat misschien ook aan het prijsniveau waarop we hadden gezocht ;-)). Ducktape wordt hier echt overal voor gebruikt. Hele bumpers van auto’s worden er mee vastgeplakt. Ook wel weer erg komisch om te zien.
We kijken terug op een afwisselende, ontspannen vakantie in een prachtig stukje Frankrijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten